Hoewel ze ooit in de vergetelheid dreigde te raken, behoort Eileen Chang nu tot de onbetwiste top van de literaire canon in China. Ook in het westen groeit de belangstelling voor haar werk. Terecht, er schrijft niemand zoals zij. Misschien komt dit doordat haar fundament rust op twee zeer verschillende literaire tradities; de Chinese en
De zon is een terugkerend personage in het oeuvre van Nescio, soms uitdagend, soms tergend, soms verpletterend. Geladen met betekenis voor de andere karakters. De zonbeschrijvingen leken me een goed startpunt om te onderzoeken hoe Nescio’s bijzondere taalgebruik nu eigenlijk werkt. Wat maakt dat onbestemde gevoel los waar ik net als veel andere lezers door
Mao was de grootste fan van Lu Xun. Als gevolg daarvan is deze schrijver een periode lang op bijna religieuze wijze verheerlijkt. Het is alleen al daarom niet overdreven te stellen dat Lu Xun dé grootste schrijver van China is. Iedereen kent hem. Nu zijn werk geen verplichte kost meer is waar geen kritiek op
Waarom het landschap beschrijven als je ook een foto of video kunt maken? Wat hebben beschrijvingen voor nut in het tijdperk van het beeld? Daphne du Maurier laat in Rebecca op briljante wijze zien hoe een beschrijving aan het beeld kan ontstijgen. Het perspectief is cruciaal. De naamloze ik-persoon is pas getrouwd en op weg
Gregor Samsa, die in Kafka’s De Gedaanteverwisseling op een ochtend in een insect is veranderd, vertelt ons een diepere waarheid over familieverhoudingen. Misschien dat de novelle daarom wereldwijd, in verschillende culturen en onder verschillende generaties, zoveel indruk heeft gemaakt. Hoe Kafka het voor elkaar krijgt om die waarheid over te brengen, zien we als we