In Alcalá de Henares kun je op een bankje tussen Don Quichot en Sancho Panza in gaan zitten. Geinig fotomoment, maar als je écht de aanwezigheid van de tegendraadse held wilt voelen, moet je toch ergens anders zijn. Of nergens. Of overal. Samen met vrienden onderneem ik het korte treinreisje van Madrid naar Alcalá de
Eileen Chang, een van de grootste Chinese auteurs ooit, is eindelijk in het Nederlands vertaald. ‘De liefde van een half leven’ is kenmerkend en daarmee een goede introductie tot haar werk. Waarom ze zo uitzonderlijk is, en de moeite van het lezen waard blijft, begrijp je na het lezen van deze roman. En daarna wil
Terwijl ik de Nederlandse vertaling van ‘De liefde van een half leven’ van Eileen Chang las, dacht ik terug aan mijn bezoek aan Shanghai in 2017. Mijn zoektocht naar sporen van de grote schrijfster was tamelijk ontluisterend. Ik had me voorbereid en wist dat er één adres was waar ik mij op kon richten. Gedurende
Sommige mensen zijn uitzonderlijk goed in cadeaus geven: zorgvuldig verpakte presentjes, waar vervolgens ook echt iets waardevols inzit. Iets waar je iets aan of mee hebt. Zo’n cadeautjesuitdeler is Lydia Davis, grootheid van het écht korte verhaal. Lydia Davis geeft elk verhaal de ruimte die het nodig heeft; soms een paar regels, soms een paar
Vandaag de dag is A.L.G. Bosboom-Toussaint hooguit bekend als ‘die schrijver van Majoor Frans’. Daardoor lijkt ze op een one-hit-wonder uit de negentiende eeuw. Onterecht. In haar eigen tijd was ze een onbetwiste literaire superster, met een groot oeuvre dat breed werd gelezen. Haar ‘album amicorum’ geeft een fascinerend inkijkje. In 1882 werd de zeventigste
Wat onthoud je van de romans die je hebt gelezen? Wat personages en verhaalwendingen, een enkele indrukwekkende zin misschien. Maar kun je je van je favoriete scenes herinneren in welk seizoen ze zich afspelen? Meestal niet, waarschijnlijk. Maar soms zijn de weersomstandigheden zo indringend beschreven, dat ze een blijvende impressie achterlaten. Vijf legendarische winterscenes op
Boeken ontmoeten elkaar in het hoofd van de lezer. Daar gaan ze gesprekken met elkaar aan, maken verbinding. En omdat geen lezer exact dezelfde leesgeschiedenis heeft, komt een boek nooit op exact dezelfde bestemming aan. Een boek dóet in elk hoofd dan ook iets anders. Dit is een van de redenen waarom ik het zonde
Ali Smith was opgetogen te ontdekken dat een boek zes weken nadat zij de laatste punt had gezet, in de winkel kan liggen. Dat wat je schrijft over het nu, ook in het nu uitgegeven kan worden. Het gaf haar nieuwe vergezichten op een thema dat haar al haar hele oeuvre bezighoudt: tijd. Ze besloot
Het is op het eerste oog meer een aantekenschriftje dan een dagboek. Een notitie over de lichtval, over de prijs van de tompoezen, over een rij bomen… Nescio’s Natuurdagboek is een verzameling indrukken. Maar indrukken van wat? Al bladerend begon ik aan het dagboek, dat hij bijhield tussen 1946 en 1955. Hier en daar een
‘Zeventig procent goed, dertig procent slecht’, opperde een man in China spontaan, toen we zij aan zij bij een Mao-monument stonden. Het was mijn eerste keer in China en ik verbaasde mij erover dat hij dit zo onbekommerd tegen onbekende toeristen kon zeggen. Later begreep ik dat het een algemeen geaccepteerde uitspraak is, voor het
Een jonge studente komt inwonen bij haar familieleden. De sfeer in huis is beklemmend, het meisje snakt naar een ander, vrijer leven. Dat is in het kort waar ‘Nada’ van Carmen Laforet op neerkomt. Het uitgangspunt is niet meteen uitzonderlijk. Er zijn al talloze romans gewijd aan opgroeiende jongeren die de wereld ontdekken, en er
Op de plek waar ooit het belangrijkste literaire erfgoed van Zaandam stond, is nu een troosteloos, grotendeels leegstaand winkelcentrum gevestigd. Het ‘huisje aan de sloot’, waar Carry van Bruggen een verhalenbundel op baseerde, is niet meer. In dit weggevaagde huisje groeiden zus en broer Carry van Bruggen en Jacob Israël de Haan aan het einde
We hebben de neiging om een rode draad in ons leven te zoeken, een betekenisgevend verhaal. Maar het bestaan verloopt vaak rommelig en onvoorspelbaar. Mercè Rodoreda laat in Colometa zien hoe toevalligheden het leven van een mens boetseren. In dit geval het leven van Natàlia. Haar beheerste bestaan wordt overhoopgegooid als ze op een straatfeest
Reisreportage Een klein meisje houdt het magere been van Shakespeare vast. Haar opa legt het plaatje enthousiast vast. En er zijn meer mensen die op de foto willen met de Engelse legende. Andere grootheden als Dante en Tolstoj worden voorbijgelopen, hoewel er wel een studente is die, zittend op de schoot van Dickens, een selfie
In mijn informatiebubbel heeft iedereen het ineens over het gevaar van de informatiebubbel. Over hoe de algoritmes van Google en Facebook ons sturen naar de informatie die ons welgevallig is, zodat we steeds opnieuw bevestigd worden in ons eigen wereldbeeld. Maar die bubbel, die bestaat natuurlijk allang. Kijk maar eens in je eigen boekenkast. Hoeveel
Infographic Carry van Bruggen en haar jongere broer Jacob Israël de Haan waren beiden spraakmakende auteurs in hun tijd. Wat heeft hun schrijverschap gevoed? Eerst een korte kennismaking: [tekst gaat verder onder de infographic] Hoe komt het dat zus en broer allebei gingen schrijven, en daar ook allebei hun vak van wisten te maken? Omgeving?
Toen ik Barrevoetse Februari van Herta Müller las, realiseerde ik me weer eens hoe gebrekkig het leesonderwijs was dat ik op de middelbare school kreeg. Met ‘tekstverklaringen’ moest een boek worden geduid. Als je op die manier Müllers werk benadert, wordt het een vervelende exercitie, die geen enkel recht doet aan de werkelijk indringende leeservaring.
Op het Chinese partijkantoor moet een stukgelezen exemplaar van Lao She’s Mr Ma and Son liggen. Het visionaire beeld van hoe China zou moeten zijn, dat Lao She in deze roman beschrijft, lijkt een blauwdruk voor het huidige beleid. Lao She schreef Mr Ma and Son aan het begin van de twintigste eeuw, een bijzonder
Nikolaj Gogol heeft grote invloed gehad op een heel scala aan schrijvers wereldwijd; misschien omdat hij zoveel gezichten heeft. Dat maakt hem ook nog steeds zo verrassend om te lezen. Een introductie. Misschien geeft het al enig idee van Gogols werk als je ziet wie in zijn voetsporen traden. Hij behoorde tot de voorhoede van
We construeren onszelf en ons verleden tot er een samenhangend geheel ontstaat, maar iedereen weet van zichzelf dat dit niet het hele verhaal is. Achter het ogenschijnlijk eenduidige beeld dat we van onszelf presenteren aan de buitenwereld zit een wirwar van onvolledige herinneringen en veranderde opvattingen. Die innerlijke chaos die in elk mens zit, wordt